Toen oud-schipper Edmond Reyniers (1883-1979) al ruim in de tachtig was, schreef hij op verzoek van zijn familie zijn memoires. Een deel hiervan, het gedeelte dat zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog, wordt nu in boekvorm uitgebracht.
Edmond bezat een sleepkempenaar en op het moment dat Duitsland in 1914 aan België en Frankrijk de oorlog verklaarde bevonden hij, zijn echtgenote en hun twee kinderen zich met de Thérèse in Duitsland. Het schip was net geladen met steenkool en werd al teruggesleept richting België.
Na enkele uren zou de grens bereikt zijn maar het draaide anders uit: pas na een jaar zou schipper Mon in België terugkeren. Ook de overige oorlogsjaren zouden het de schipper en zijn familie niet gemakkelijk maken. Tochten tussen België en het neutrale Nederland, in beslagnames, aan de ketting, bombardementen; de familie Reyniers maakte het allemaal mee.
Wanneer je op de Schelde, in de Scheldedelta of langs de Schelde-Rijnverbinding vaart, zie je ze nog wel eens dapper varen: die spitsjes en kempenaars. Scheepstypes van meer dan honderd jaar geleden.
Spitsen die net in de Franse sluizen pasten en de kempenaar in de wat grotere sluizen van de Kempische Kanalen in Noord-Brabant in Nederland en in de Kempen in Vlaanderen. Scheepjes waar nog een mooie zeeg in zit, de schipperswoning achterop, deels in het ruim verzonken, en nog geen stuurhuis want daarvoor waren sommige bruggen te laag. Het was dus buiten sturen, uren aan het roer staan, in weer en wind, in alle seizoenen. Ook de schippersvrouwen hadden het niet gemakkelijk want de was doen en koken moest ook buiten gebeuren. Wat een verschil met het moderne comfort op de hedendaagse binnenvaartschepen!
