Ruimschoots heeft een boek uitgegeven

Mon, schipper tijdens WO I

Prijs € 15,-

Verzendingskosten € 7.-
Bestellen redactie@ruimschoots.org

Geïllustreerd, 88 bladzijden, 24x17cm

Te koop (geen verzendkosten) bij
Rijn- en Binnenvaartmuseum 
aan boord van de Angèle,
Droogdokkensite te Antwerpen:
van Pasen tot eind september
op woensdag van 14u–18u​ en op de eerste zaterdag van de maand.

of neem contact op en krijg het adres van een afhaalpunt in de buurt van 2650 Edegem of 2540 Hove.

Er zijn al veel boeken verschenen over de binnenvaart. Maar dit is een verhaal over het schippersleven, niet over de schepen. Hoe schippersfamilies vaak erbarmelijk leefden, zich aanpasten, heel hard werkten, tegenslag hadden en er toch weer voor gingen. En dat zo’n honderd jaar geleden.

Mon, schipper

Toen oud-schipper Edmond Reyniers (1883-1979) al ruim in de tachtig was, schreef hij op verzoek van zijn familie zijn memoires. Een deel hiervan, het gedeelte dat zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog, wordt nu in boekvorm uitgebracht.
Edmond bezat een sleepkempenaar en op het moment dat Duitsland in 1914 aan België en Frankrijk de oorlog verklaarde bevonden hij, zijn echtgenote en hun twee kinderen zich met de Thérèse in Duitsland. Het schip was net geladen met steenkool en werd al teruggesleept richting België.
Na enkele uren zou de grens bereikt zijn maar het draaide anders uit: pas na een jaar zou schipper Mon in België terugkeren. Ook de overige oorlogsjaren zouden het de schipper en zijn familie niet gemakkelijk maken. Tochten tussen België en het neutrale Nederland, in beslagnames, aan de ketting, bombardementen; de familie Reyniers maakte het allemaal mee.

Scheepstypes

Wanneer je op de Schelde, in de Scheldedelta of langs de Schelde-Rijnverbinding vaart, zie je ze nog wel eens dapper varen: die spitsjes en kempenaars. Scheepstypes van meer dan honderd jaar geleden.

Spitsen die net in de Franse sluizen pasten en de kempenaar in de wat grotere sluizen van de Kempische Kanalen in Noord-Brabant in Nederland en in de Kempen in Vlaanderen. Scheepjes waar nog een mooie zeeg in zit, de schipperswoning achterop, deels in het ruim verzonken, en nog geen stuurhuis want daarvoor waren sommige bruggen te laag. Het was dus buiten sturen, uren aan het roer staan, in weer en wind, in alle seizoenen. Ook de schippersvrouwen hadden het niet gemakkelijk want de was doen en koken moest ook buiten gebeuren. Wat een verschil met het moderne comfort op de hedendaagse binnenvaartschepen!